Game Drive en Fotografie Deel III (Pos)

Deel III: Verbeter foto’s?

Elke nou en dan ontmoet jy mense wat met ‘n sekere trots sê dat hulle nooit foto’s redigeer of selfs redakteurs daarvan beskuldig dat hulle iets vervals nie. Terwyl belangeloosheid, luiheid, ‘n gebrek aan kennis of vermoë beslis aanvaar kan word as redes om nie enige verwerking te onderneem nie, is die bewerings van vervalsing en die perfekte beeld direk uit die kamera onsin en berus op ‘n fundamentele misverstand van die digitale beeld. Dit gaan alles terug na skyfiefotografie. Trouens, dit was destyds noodsaaklik om alle aspekte van die foto perfek te oorweeg voordat die ontspanknop gedruk word. Benewens die korrek ingestelde blootstelling van blootstellingstyd, sensitiwiteit, diafragma, ook die beeldsamestelling, die horisontale agtergrond, die grootte van die onderwerp, die perfekte oomblik, ens. Boonop moes die film elke 36 beelde moeisaam verander word. Dan het jy die finale resultaat gekry met ‘n standaard ontwikkeling in ‘n eksterne laboratorium sonder die moontlikheid om dit te beïnvloed. Maar selfs dan het byna almal ervaar dat die laboratorium skrape, kleure of verkeerde ontwikkelings bygevoeg het.

’n Beeld word vandag nog ontwikkel, al is dit digitaal in die kamera, sonder om dit te verskeep en sonder enige eksterne chemikalieë betrokke. Die sensor neem nie ‘n voltooide foto wat jy onvervals of ongeredigeerd kan wys nie. As jy ‘n onverwerkte sensorbeeld direk vanaf die kamera sigbaar sou maak, sou daar gewoonlik net ‘n mosaïek van 3 kleure (rooi/blou/groen) van verskillende helderheid wees. So dit sou die regte “onvervalste” en “ongeredigeerde” foto wees. Jy kon min daarvan vertel. In ‘n eerste stap bereken die kamera ‘n beeld gebaseer op maatskappy-interne spesifikasies of seleksieknoppies op die kamera. Dit beteken dat 99% van die redigering in die kamera gedoen word sonder jou beheer. In plaas daarvan het programmeerders wat nie eens weet wat jy afneem nie, ‘n algoritme gedefinieer wat jy nie kan beïnvloed nie. Boonop is daar bv stofkolle of sensorfoute op die prentjie, wat beslis niks met die realiteit van die onderwerp te doen het nie. Om beter by hierdie proses betrokke te wees, moet jy eerstens uitsluitlik in RAW-formaat afneem. Die RAW-formaat is ‘n tussenstap in beeldontwikkeling. Nie alle eienskappe van die beeld is finaal gedefinieer nie. Die beelde lyk gewoonlik ‘n bietjie vaal, maar kan dan uitstekend geredigeer word.

Wat is die doelwitte van beeldverwerking? Die aanvanklik ooglopende antwoord van getrouheid aan wat jy oorspronklik gesien het, kan beslis nie, anders sal jy ‘n skerp foto oor die hele beeld van jou hele aansig moet neem. Trouens, ‘n beeld trek ons aandag wanneer dit ongewoon is. In terme van die situasie, die kleure, die perspektief, die dinamika, die skerpte, ens. Selfs ‘n telefoto-lens wys iets wat ons glad nie kan sien nie, maar net ‘n deel daarvan, met makro-skote is dit nog meer dramaties. Kleure word ook verskillend deur almal waargeneem. Baie sien reeds ‘n verskil met hul linker- en regter-oë. Vinnige opnames lei tot beelde wat iets wys wat heeltemal te vinnig vir ons gebeur het. In al hierdie gevalle wys die prente dinge waarvan ons nie eers vooraf weet hoe dit lyk nie. Om werklik ‘n beeld te ontwikkel wat iets interessants wys sonder om dit te verdraai, is dit noodsaaklik dat ek ‘n bietjie beeldverwerking doen.

Die RAW-formaat laat my toe om talle beeldfaktore soos skerpte, kleure, dinamika, helderheid, kontras, ens. Dit is die enigste manier waarop ek óf die situasie so realisties moontlik kan probeer weergee óf my eie aksente kan stel. Die kamera-internverwerking kan nie een van die twee doen nie. Daar moet kennis geneem word dat dit slegs die beeldontwikkeling is. Eerstens het dit alles niks te doen met Photoshop en soortgelyke programme nie, wat eintlik piksels vervang. Die grense is egter vloeibaar, aangesien beeldontwikkelingsprogramme ook basiese beeldmanipulasie toelaat. Dit wissel van die nodige verwydering van sensorkolle tot kleurveranderings wat beslis nie meer binne ‘n toelaatbare beeldontwikkeling van ‘n ware natuurbeeld is nie. Afgesien daarvan is dit natuurlik deurslaggewend of ek ‘n meer natuurlike of meer artistieke benadering tot my foto’s het. Dit moet onder geen omstandighede aan die ingenieurs van die kameravervaardigers oorgelaat word nie.

Samevattend kan mens sê dat beeldverwerking in natuurfotografie die volgende aspekte in ag moet neem:

1. Regstelling van dalende horisonne
2. Gewenste helderheid en kontras
3. Uitskakeling van sensor kolle
4. Optimaliseer kleure en versadiging
5. Optimaliseer skerpte en geraas
6. Sny (prentdetail)

Vir illustrasies word enige ander verandering, bv. massiewe veranderinge in kleur of die byvoeging of verwydering van beeldkomponente met behulp van Photoshop, ook toegelaat, solank dit nie met die bedoeling van misleiding gedoen word nie, maar duidelik herkenbaar is as ‘n kunswerk. Niemand sal byvoorbeeld daaraan dink om ‘n swart/wit-omskakeling ‘n vals te noem net omdat die kleure ontbreek en dit nie natuurlik is nie.